A miña relación con Galicia e a opción pola lingua é unha pola lingua é unha, declaraba Ma Victoria Moreno, en 1993, no congreso Poetas Alófonos en Lingua Galega.
A… Brétema, arroutada, aperta, ledicia, morriña, ruliña, saudade, trapallada,..
A nosa riqueza lingüística. Como estrañar cunha musicalidade de quen aloumiña. Unha lingua feminina, unhas letras (as galegas ) que utilizan cen palabras para se referir á choiva.
Este ano o 17 de maio adícase a unha extremeña que namora dende os seus 22 anos do galego, utilizándoo para os seus contos de animais, coas palabras que Alfonso X, O Sabio xa sabía usar polo segunda metade do século XIII. O mesmo galego da ribadense Luz Pozo Garza que é, di Rosario Álvarez da USC, «voz ilustre na nosa poesía desde a publicación do seu poemario, O paxaro na boca (1952), Xistral».
O mesmo galego de Padrón da sombra que asombraba da gran Rosalía e o mesmo galego coruñés da poetisa Olga Patiño no presente apertándonos a alma nos «tempos en desuso».
Elas son algunhas das moitas que veneramos o idioma que nos fai ter armas literarias, forza na fala, e arte nas miradas.
Se escoito a un alumno que non sabe cal é a vista dos meus ollos , sinto mágoa porque non hai nada máis bonito que falarlle ás «estreliñas que brilan e ó vento que zoa» na aldea que te veu medrar.
Nada tan fermoso como ser a picariña mollándose co barruzo na Mariña, forte como sesearlle ó «jholpe de mar» en Sta. Mariña de Malpica. Non hai nada como cantar a un amante sobre as ondas do mar de Vigo.
As palabras non teñen poder por si soas, téñeno cando soan. Feliz día das nosas LETRAS.
